عسل تقریباً به اندازه سایر شیرین کننده ها قند یا کالری دارد، اما به دلیل قدرت شیرین کنندگی بالاتر، انتخاب جالبی است زیرا در مقادیر کمتر مصرف می شود. همچنین، از آنجایی که شاخص گلیسمی پایین تری دارد، انتخاب عاقلانه تری برای افراد مبتلا به دیابت باقی می ماند.
در یک وعده 15 گرمی عسل بهاره سبلان ، هیچ ماده مغذی معیارهایی را ندارد که به عنوان منبع، منبع خوب یا منبع عالی در نظر گرفته شود. با این حال، استفاده از آن به دلیل خواص ضد باکتریایی و ضد عفونی کنندگی آن جالب است.
هنگام برداشت، عسل مایعی شیرین است که بسته به میزان فروکتوز و گلوکز آن مایع یا متبلور می ماند. هر چه عسل سرشار از فروکتوز باشد، بیشتر مایع باقی می ماند.
امروزه می توانید ده ها نوع عسل پیدا کنید. اگر شناخته شده ترین آنها بر پایه اقاقیا، شبدر، یونجه، گل های وحشی، زغال اخته، میله طلایی، درخت سیب یا گندم سیاه باشد، محصولات ویژه در حال تکثیر هستند.
شکوفه آهک، سبال توت، آویشن، اسطوخودوس، رزماری، صنوبر از Vosges، استر، آووکادو، مریم گلی، برمبل، تمشک، کلزا، زغال اخته، پنبه، قاصدک، اکالیپتوس، نعناع، کدو تنبل، رزماری، گلرنگ، سویا، سرکه، آفتابگردان، درخت پرتقال، شاه بلوط و ….
در بسیاری از کشورها، نام “عسل” تنظیم شده است: این یک غذای کاملاً طبیعی است که هیچ چیز نباید به آن اضافه شود، نه مواد افزودنی، نه نگهدارنده، نه شربت و غیره. در کانادا، برچسب باید دارای نام کشور تولید کننده، کیفیت و منشا گل باشد.
تبلور عسل نشانه فساد آن نیست. عوامل زیادی می تواند منجر به این پدیده شود. برای بازگرداندن سیالیت آن، به سادگی آن را روی حرارت ملایم گرم کنید، که تأثیر “ذوب” کریستال ها را خواهد داشت.
به خوبی ذخیره کنید. در دمای اتاق: 18 تا 24 درجه سانتی گراد، یک یا دو سال. عسل را می توان برای مدت کوتاهی در دمای بالاتر نگهداری کرد، اما در صورت حرارت طولانی مدت بهتر است آن را در یخچال قرار دهید. مهمتر از همه، از نگه داشتن آن در نزدیکی منبع گرما خودداری کنید و مطمئن شوید که ظرف همیشه محکم بسته باشد.
در یخچال: عسل غیر پاستوریزه را باید در دمای حدود 10 درجه سانتی گراد یا حتی در یخچال نگهداری کرد، زیرا احتمال تخمیر آن بیشتر است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.