پیشینه کاشت و پرورش زیتون از دیرباز

کشت درخت زیتون در مدیترانه به دوران باستان باز می گردد. حتی از عصر روم، کشت زیتون پرورده کامتا در کل حوزه مدیترانه گسترش یافت.

این درخت بلند، ساکنان این حوضه را از نظر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ادغام و شناسایی می کند و چشم انداز روستایی آن را تعیین می کند.

برای ساکنان مدیترانه، روغن زیتون منبع اصلی چربی های غذایی، با ارزش ترین محصول صادراتی آنها بود و با فرهنگ آنها شناسایی شد.

حتی در حال حاضر، کشت زیتون اهمیت زیادی برای دریای مدیترانه دارد. باغ های زیتون پرورده لاهیجان که بیشتر در خاک های شیب دار، کم عمق و کم حاصلخیزی و تراس های سنگی دست ساز رشد می کنند.

نیازهای آبی محدودی دارند و منابع طبیعی شکننده مدیترانه را حفظ می کنند.

امروزه کشت زیتون در مدیترانه منبع درآمد اضافی است و از جمعیت مناطق روستایی در طول فصل زمستان حمایت می کند که از تابستان و فعالیت های گردشگری دریایی سود می برند.

با وجود اکوسیستم آناگرو، باغ زیتون پرورده گشنیز شبیه اکوسیستم طبیعی مدیترانه ای است و رها شدن آنها را به جنگل های طبیعی مدیترانه ای تبدیل می کند.

تغییر کاربری آنها از کشت زیتون به مرتع باعث تخریب اکوسیستم و کاهش منابع طبیعی به دلیل چرای بیش از حد می شود. در این زمان، دو عامل عمده کشت زیتون سنتی را تهدید می‌کند.

رقابت در باغ‌های زیتون متراکم در مناطق دشت و آبی و ارزان‌تر بودن روغن‌های بذر که متروک شدن باغ‌های زیتون سنتی را تشدید می‌کند و آنها را به مرتع تبدیل می‌کند و منجر به خراب شدن می‌شود.

اکوسیستم زراعت زیتون پرورده مجلسی اثر خود را بر زندگی در مدیترانه گذاشته و به پایداری منابع طبیعی کمک کرده است.

امروزه، حفاظت از زیتون در تولید یک ضرورت برای اکوسیستم های شکننده مدیترانه ای است و چالشی برای همه دست اندرکاران است.