بنتونیت سدیک می تواند تا 10 برابر وزن خود آب جذب کند و تا 18 برابر حجم خشک خود متورم شود. بنابراین، می توان آن را در جایی به کار برد که از خواص کلوئیدی آن می توان بهره برداری کرد. بنتونیت مصارف بسیار متنوعی از جمله ریخته گری، خوراک دام، گل حفاری، جاذب، صنعتی و کاربردهای تخصصی دارد.
حدود 70 درصد از ذخایر شناخته شده جهان از بنتونیت اکتیو شده یا سدیمی در ایالت وایومینگ با ذخایر قابل توجه اضافی در سایر نقاط در غرب ایالات متحده وجود دارد.
آتشفشان‌های ناحیه یلواستون وایومینگ برای دوره‌های طولانی در اوایل کرتاسه فعال بودند و لایه‌های خاکستری به ضخامت چند سانتی‌متر تا 15 متر در دریاهای کم‌عمق مجاور رسوب کردند. خاکستر با گذشت زمان از بین رفت و بنتونیت را تشکیل داد.
اولین استفاده از بنتونیت در دهه 1800، شامل روان کننده برای چرخ های واگن، درزگیر برای سقف کابین چوبی و صابون بود. کاربردهای مدرن بسیار متغیر است. در ریخته گری یا ریخته گری فلز، بنتونیت را با ماسه مخلوط می کنند تا قالب ها را بسازند.
بنتونیت یک پیوند انعطاف پذیر با دانه های ماسه ایجاد می کند، بنابراین مخلوط شکل خود را به خوبی حفظ می کند. سپس فلز مذاب در قالب ریخته می شود تا قالب ریخته گری شود. پس از تکمیل، قالب بنتونیت و ماسه را می توان از قالب جدا کرده و مجددا استفاده کرد.
بنتونیت به عنوان چسب برای گلوله های غذایی برای حیوانات و طیور و به عنوان حامل برای مکمل های غذایی استفاده می شود. بنتونیت همچنین رطوبت و روغن های اضافی را جذب می کند و به جلوگیری از بد بو، توده شدن و تشکیل گلوله ها کمک می کند.
برخی تحقیقات اخیر نشان داده اند که خواص تبادل پایه بنتونیت به آن کمک می کند تا سموم و آمونیاک خاصی را حذف کند.
همچنین جریان خوراک از طریق روده ها را کاهش می دهد به طوری که جذب مواد مغذی بهبود می یابد و به طور غیرمستقیم به عواملی مانند تولید شیر، رشد پشم و کیفیت و تولید تخم مرغ کمک می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.